Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια

Η πλειοψηφία των ατόμων που πάσχουν από διαβήτη, ιδίως δε αυτοί που είναι εξαρτημένοι από τις δόσεις ινσουλίνης, θα αναπτύξουν μέσα σε περίπου, 15 έτη κάποια μορφή αμφιβληστροειδοπάθειας. Η ακριβής αιτία της ασθένειας πάντως δεν είναι γνωστή. Στην αρχή χαρακτηρίζεται από μικρές αμφιβληστροειδικές αιμορραγίες οι οποίες μπορούν να ανιχνευθούν με βυθοσκόπτηση. Συνήθως δεν προκαλούν κάποια μείωση της όρασης, σύντομα όμως μπορεί να εξελιχθούν σε πιο έντονες κι εκτεταμένες. Πολλές φορές απορροφούνται αρκετά γρήγορα από μόνες τους, αλλά μπορούν να ξαναπαρουσιαφθούν ανά πάσα στιγμή. Η όραση στην διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια παρουσιάζεται κυρίως αποσπασματική και ανομοιόμορφη, με ορισμένα θολώματα σε μερικές περιοχές του κεντρικού οπτικού πεδίου, και μεταβάλλεται διαρκώς. Η θεραπεία με λέιζερ είναι συνήθως αποτελεσματική αλλά όπως και στην περίπτωση του εκφυλισμού της ωχράς βασίζεται κυρίως στον περιορισμό της έκτασης της ζημιάς και όχι στην αποκατάσταση της φυσιολογικής όρασης. Η πρόληψη και προφύλαξη (συχνές εξετάσεις) δίνουν στην συγκεκριμένη περίπτωση τα καλύτερα αποτελέσματα.